Ik ben net aan't luisteren naar Sinead en ze zingt van 'it's been seven hours and fifteen days since you took your love away' en ik heb zoiets van: wtf?! Sinds wanneer is dat lang ofzo? Allee, ik bedoel, die 'went to the doctor' na amper vijftien dagen gedumpt te zijn. Belachelijk. Alsof dat lang is. Van die wijven die nooit langer dan drie maand gedumpt kúnnen zijn omdat ze nooit langer dan dat single zijn, dat is om van te kotsen. En dan gaat dat nog een beetje medelijden zoeken door muziek te maken. Al een chance dat ze een lelijke naam heeft, zodat ze toch nog een beetje sympathie voor haar zaak kan verwachten vanuit deze hoek.
Om nog maar te zwijgen van den James. Wat een irritant wijf is dat! Ik ken dat soort grieten: 'Did I dissapoint you, or let you down? Should I be feeling guilty, or let the judges frown?' Dat die dat nog durft vragen, terwijl 'I saw the end, before it begun. Yeah, I saw you were blinded, and I knew I had won. So I took what's mine, by eternal right.' Jesus, van die foorwijven die u zoiets lappen en dan nog eens vriendjes willen blijven ook, die hun gelaat zou ik er toch ook eens gaarne afschrapen met een baksteen. 'I'm so hollow!' Als je het maar weet James!
En dan vragen mijn kotgenoten wat ik in die griet Damien zie. Welaan, die meid zingt ten minste nooit over beëindigde relaties. Die zingt over relaties die nooit begonnen zijn. 'The shorter story. No love, no glory. No hero in her sky.' En zo is het maar best. Geen liefde, geen glorie. In plaats van al dat misplaatste zelfmedelijden.
Scoutsbroederlijke groeten,
Cynisch Konijn
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten