woensdag 31 oktober 2007

Of niet soms?

Ter uller aller plezier, nog een mooie (korte) lyric van Connor:

I don't care about what you have to say. Nor about the clothes you choose to wear. But I care about you, anyway.
And you were right about the clime. And you were right that I do not fit in. But atleast I write about you all the time.


(En ok, dat was niet van Connor, maar van mij. Maar wie wou dat het niet over haar ging? Want veel beter worden zatte jongens niet, neem dat van me aan.)

Cheers,

Arno

Laura Laurent

Als er de volgende keer dat ik naar de fakbar Letteren ga weer West-Vlamingen zijn die één voor één 'over d'haege' springen, luidkeels elkaar aanmoedigend, dan ga ik mij toch zo'n buzzer moeten aanschaffen. Dat is zo'n machientje en als je daarop duwt produceert dat een heel hoog gepiep dat wij niet horen, maar honden wel.

Grey's Anatomy was trouwens weer vetstrak. Wisten jullie al dat ik daar naar keek? Natuurlijk, ik ben een miet en studeer verpleegkunde, naar wat zou ik anders kijken? Deze keer (ik ben mee met Amerika, niet met 5TV) heeft er iemand zijn eigen voet afgezaagd met een kettingzaag! En de halfzus van Meredith (ik vergeet haar naam altijd want altijd als ze in beeld is schakelen een hoop lichaamsfuncties zich uit) was dus weer kei knap. En schattig, met haar staartjes. Maar het belangrijkste is dat den Alex eindelijk nog eens van de grond is gegaan, en dan nog wel met die über-geile Rebecca, want die jongen die verdient dat.

En dan als afsluiter nog een heel mooie set lyrics van de in Oppendorp alomgehate Connor Oberst (behalve door mij dan, want Connor schrijft dingen op een manier die wij niet kunnen):

Laura, are you still living there, on your estate of sorrow? You used to leave it occasionally, but now you don't even bother to ride that commuter train, west to Chicago, to stroll through the greenery, in the park, past the statues. How their eyes seemed to follow you like a hated addiction, their beauty carved out of absolutes you could never claim, or even envision.

Laura, you were the saddest song in the shape of a woman. Yeah, I thought you were beautiful, but I wept with your movements. But I hope that you're laughing now from that place on the carpet, where we shared a sleeping bag, in your sister's appartement. Oh, how she would worry so. You know, I was just a stranger. But she asked me to care for you, yes she did, and I went and betrayed her. But did you know we're in high demand, Laura, us people who suffer? Because we don't take to argueing, and we're quick to surrender.

Well, I think I would call tonight, if I still had your number. Your thoughts have always laid close to mine. We were both skipping supper. But you should never be embarrased by your trouble with living. Cause it's the ones with the sorest throats, Laura, who have done the most singing.

Everybody: Lalalalalala! Lalalalalala! Lalalalalalalalalala la lalalala!


Cheers,

Connor en Arnnor

And then, finally, I'd say: a little piece of rocisme

Beste blogliefhebber,

wij zitten met een catastrofaal probleem binnen Oppendorp. Gisteren kwamen wij immers te weten dat een van onze bewoners Ros haar heeft! Ros! Als in de scheldkreet 'Rosse teef!', that is, ja ja...

Een kniestoot in je maag is er niets bij. Zo'n nieuws verwerk je niet in je eentje. Ikzelf heb me vanochtend al verzekerd van een afspraak bij een neuropsychiater ter lande. Hij had begrip voor mijn situatie. "Ros tuig in de onmiddellijke omgeving, dat smeekt om psychoses," aldus de vriendelijke man. En ook nog: "Zorg ervoor dat je steeds je deodorant en neusknijper op zak hebt. Het Tuig (zo noemde hij 'de rosse persoon' consequent, nvds.) zou onverwacht kunnen toeslaan."

Er werd gisteravond in allerijl evacuatie overwogen. De lokale Politie was nabij. Doch wij besloten gezamelijk de overheid nog heel even buiten deze case te houden. De situatie was dan wel hoogsturgent en zeer gevaarlijk, wij besloten - in een moment van verregaande liefdadigheid, de Rosse Hond nog heel even te dulden in ons midden. Dat S. een aanval van breinsverbijstering kreeg deed A. ijlings naar de telefoon grijpen. Maar zowel bij de Politie als bij de Brandweer was het op dat moment bezet.

Er staat een kast voor mijn deur, nu, zodat Het Ros zeker niet binnen kan komen. Mijn arts maakte geen melding van Ros dat langs het raam binnen komt, want anders zou ik ook mijn raam hebben dichtgemetseld. Met een bang hartje zal ik de huidige situatie nog enige tijd aanzien, en zo mijn kotgenoten met mij. Maar ik beloof u, lieve blogger, Het Ros krijgt ons niet klein.

Steunbetuigingen en andere woorden die het verwerkingsproces mee helpen te vergemakkelijken zijn altijd welkom.

Hoogstverontruste en lichtpanische groeten,
jullie man ter plaatse,
Alexander.

PS: ook de grootste schrijvers hebben doorheen de geschiedenis gewezen op het Gevaar van Ros Haar. Hieronder vind je enkele citaten van onder meer Oscar Wilde, James Ellroy, Pieter Aspe, Valentin du Boquonnier en Connie Palmen.

* "Dan licht de eerste hotelgast zijn hoed: ook hij heeft ros haar! Daarop besluit een andere hotelgast met de woorden: ”cosi fan tutte”...
* "Hij heeft ros haar. Hij ruikt ook niet echt lekker. Hij heeft tamelijk ruwe handen. Met uitzondering van schoppen gaf hij nog niets aan bedelende kinderen."
* "Hij heeft ros haar en ruige, rosse snor en baard; draagt een zwart ooglapje, groene legermuts met rode pompon, piratenhemd, Schots rokje, sportkousen, ..."
* "Hij heeft ros haar, veel puisten nu, niks tegen ros haar en veel puisten maar dit geval van..." (ontbrekend zinsgedeelte)
* "Ja, en hij heeft ros haar, is geweldig sexy en maakt polls! ..... Ja, en hij heeft ros haar, is geweldig sexy en maakt polls! ..."
* "Hij heeft ros haar en een bril. Hier, een foto. Hou die maar."

dinsdag 30 oktober 2007

Rijm treedt op bij vriestemperaturen

Zwijgen zwijgen zwijgen, dat is uwen aard.
Den dag dat gij gaat spreken zijn ik hoogbejaard.

Zingen zingen zingen zult gij, dorpse foor.
En als ge 't vriend'lijk vraagt dan zingen wij in koor.

Hoesten hoesten hoesten, 'k hoor u vaak tot hier.
Het enige da helpt, is duizend liter bier.

Gamen gamen gamen tot den tijd passeert.
Het vierkantje is passen, gij doet da verkeerd.

Draven draven draven met uw hoeven luid.
Studentikoos getsjeef kloppe wer nog wel uit.

Lullen lullen lullen, geen moment serieus.
Mijn eindeloos gezeik is nogal dubieus.

Maar ook:

Spelen spelen spelen op uw wit klavier.
De Mozart van ons kot die brengt mij veel plezier.

Lachen lachen lachen is aan u besteed.
Ons Zonneke maakt dat ik mijn verdriet vergeet.

Schillen schillen schillen, 't is een hele klus.
Ik weiger nooit een appel van ons Grote Zus.

Grooven grooven grooven op uw sixtiessfeer.
Bob Dylan woont hiernaast, 't is da 'k er iets van leer.

Blaten blaten blaten tot de zon opkomt.
Bij Nurse krijg ik de meeste weetjes opgesomd.

Rijmen rijmen rijmen, een kot in de nacht.
Mijn naam is Ac en ik zeg u heel graag slaap zacht.

maandag 29 oktober 2007

Ode aan de paranoia

Alles gaat goed. Fuifke, tappen, zat na vier pinten en 500mg paracetamol, zij is daar ook. Dan vriendjes tegenkomen, merken dat zij toevallig met haar vriendinnen naast jouw vriendjes staat.

En dan zij die met een kerel met laterale strepen staat te praten zeker tien minuten lang, en jij die wil doen alsof het je allemaal niets kan schelen en haar aldus uit het oog verliest voor de rest van de avond.

En dan beginnen die hersenen te draaien. Ooh ja. In je hoofd is dan al wat je schoon vond reeds bevuilt en alle hoop gaan varen met een speedboat richting Australië. Weg. Verschwunden. En wie weet ligt zij nu al in bed, alleen, te slapen. Maar dat is in je hersenen maar weinig plausibel. Neenee, aan't bekken met een kerel die nog geen kop groter is dan zij en laterale strepen draagt. Een kleine opdonder, een wanker die naar fuiven gaat om grieten binnen te doen in plaats van om te dansen. En zij: al haar charme verloren. Want eerlijk: jij zou nooit tien minuten volgepraat krijgen met een onbekende kerel met laterale strepen aan.

Mistroostige groeten,

De mieterigste A.

zondag 28 oktober 2007

Laura and Christina


Ongetwijfeld vroeg u zich reeds lange tijd af wie wij waren, misschien ook wel waar we waren en bovenal óf wij wel 'waren'. Het moment is dan ook aangebroken waarop wij ophouden jullie langer in de illusie te laten dat de 'meisjes' over wie deze jongens praatten, slechts ingebeeld zijn.
Wij maken wel degelijk deel uit van Oppendorp. En niet minder trots zijn we. U leest het goed, wij 'zijn'.
Meer specifiek, wij zijn Anje en Eva.

Want achter elke machtige man schuilt een sterke vrouw.
U kent allicht wel voorbeelden zoals Laura Bush of meer actueel, Christina Fernandez.

In dit geval, gaat het niet om één man en één vrouw, maar wel
om vier jongens en twee meisjes.
Deze verhouding toont bovendien aan dat twee van ons reeds voldoende zijn om deze machtige, of zeg maar liever, ruimdenkende en getalenteerde jongemannen met onze goede zorgen en geloof te ondersteunen zolang wij hetzelfde huis delen.

De achterliggende boodschap van dit bericht, mocht deze nog niet duidelijk zijn, is de volgende. Weet dat wij, in tegenstelling tot Christina Fernandez, ons niet aangetrokken voelen tot die machtspositie. Competitief gedrag vertonen dan ook alleen maar zij die zich hierover onterecht zorgen maken. Kortom, we willen alleen maar zeggen dat wij een goed sextet vormen.

Eva & Anje, aka Laura & Christina uit Oppendorp

Trui


Yo!

Gisteren ging 'k shoppuh met mijn mama. Maar kent ge dat zo, dat ge zo met uw mama in 't stad loopt? Ge loopt zo constant het risico dat ge iemand tegenkomt - uw maitresse, uw dealer - en dan is 't zo kei hard van schaam schaam voor uw mama, weet ge wel?

Man, ik dus gisteren in 't stad met mijn mama. En echt zo tien meter daar voor lopen enzo. Gewoon, omdat als ge dan iemand tegenkomt, dat ge dan zo niet meteen de indruk wekt dat ge daar met uw mama zijt en al.

Ja, en toen kwam ik dus fuckin' niemand tegen hé en dan zijn wij zo'n trui gaan kopen etc. En ook nieuwe blokjes voor mijn beugel. Mijn vrienden mogen mij graag liefkozend kutkop noemen omwille van mijn beugel. Maar ik denk maar: Pieter Beugel heeft het destijds ook gemaakt, waarom ik dan niet?

Nee, ik heb geen complexen. Nergens van. En weetge: huilen af en toe kan echt wel opluchten. Al zeg ik dat nu niet omdat ik dat zelf vaak doe hé. Echt niet hé. Voor ge vanalles gaat insinueren('denken').

Deze blog moet voor iedereen toegankelijk zijn, ook voor de laagopgeleiden. Daarvoor ontvangen wij maandelijks €263.000 subsidies van de stad Leuven. En wist ge dat ik gisteren via mail op de hoogte werd gebracht van het goede nieuws dat ik de winnaar ben van een speelpot van $1.000.000? Ja, ik kan gaan rentenieren.

Maar eerst nog effe mijn huiswerk maken! ;)

Alexander

donderdag 25 oktober 2007

Sowing Season



Was losing all my friends. Was losing them to drinking and to driving. Was losing all my friends, but I got 'em back.
I am on the mend. Atleast now I can say that I am trying. And I hope you will forget the things I still lack. Yeah.

Is it in you now to bear to hear the truths that you were spoken, twisted up by knaves to be a trap for fools.
Is it in you now to watch the things you gave your life to broken. You stoop and build them up with worn out tools. Yeah!

Nothing gets so bad a whisper from your father couldn't fix it. Your whisper's like a bridge, it's a river span.
Take all that you have, and turn it into something you were missing. Somebody threw that brick and shattered all your plans. Yeah!

Time to put the seeds into the cold ground, takes a while to grow anything, before it's coming to an end, yeah.
Before you put my body in the cold ground, take some time and warm it with your hand, before it's coming to an end, yeah.

Do you miss the blend of colour she left in your black and white field?
And do you feel condemned just for being there?

I am not your friend! I am just a man who knows how to feel! I am not your friend, I'm not your lover, I'm not your family! Yeah!

Time to get the seeds into the cold ground, takes a while to grow anything, before it's coming to an end, yeah!

Cause you're a fox and I'm a shmug (bis)

Charlotte,
Ge hebt het vast al in de mot,
Gij maakt mij ieverans zot.
Voor a kom ik uit me kot,
Want zónder a gan ik kapot.

(Maar dat is dan het lot
Van hij die streeft naar genot,
Maar erbij loopt als een vod.)


Arnot

woensdag 24 oktober 2007

Oppendorp Kerstmis

Beste bezoeker. Fijn dat u nog eens langskomt.
Mag ik u dan ook wijzen op de volgende datum :

zondag 11 november 2007

In onze tijdrekening valt Oppendorp Kerstmis net op deze dag.
U kan dus met zen allen kerstkaartjes sturen naar :
Oppendorpgang 2, 3000 Leuven

Op het feestmaal bent u helaas niet uitgenodigd,tenzij u handig bent in aanbouwen.

Adventelijke groeten,
Steven

En toen ik haar de eerste keer zag was ik overdonderd en hoogst geamuseerd...

Wij hebben een gek vriendinnetje. 't Is te zeggen: onze kotgenootjes, E. & A., hebben er één. Ze heet Amarylis, woont in India en schrijft al haar teksten zonder trema's, accenten en andere narigheid.
Wat ze daar in India doet is mij persoonlijk trouwens een raadsel. Wiet paffen? Check! Een leuke jongen zoeken om mee te trouwen? Check! Ik heb er geen idee van, ze heeft het me niet verteld. De enige keer dat ik haar mocht ontmoeten in mijn belangrijke leven, heb ik haar geen of toch bijna geen vragen gesteld. Ze kwam eten, het was op een avond, en A. had gekookt, wat heel lief was.

Amarylis zal het wel goed stellen, denken jullie niet? Hoe stellen mensen het doorgaans in India? Slecht, eigenlijk. Maar met Amarylis zal het wel goed gaan, daar heb ik vertrouwen in.

In New Delhi werd de vicepresident, of -burgemeester, doodgeknepen door een aap. Welk een legendarische manier om te sterven. Er worden nu grotere apen opgeleid om de moordapen mores te leren. Dat is India.


In Puna kan je je aansluiten bij de gerenomeerde Bhagwansekte. Ik ken mensen die daarin een decennium van hun leven hebben doorgebracht. Ze dragen nog steeds bij voorkeur rood en oranje en ze vinden seks op openbare plaatsen absoluut geen taboe. Zou Amarylis dat gedachtengoed aanhangen? Let maar op als ze weer in België is!

Nog vroeg Amarylis mij, in een reactie op onderstaand bericht, waarom ik mijn naam zo nu en dan afkort tot het onnozele 'Ali'. Terwijl ik zo'n mooie naam heb, met zo'n manhaftige betekenis. Tja, waarom doe ik dat? Om drempelverlagend te zijn. Om vlot te zijn. Om cool te zijn. En om een bokser te zijn. Want Muhamed hette ook zo.

Boksers zijn goede dansers, delen raken klappen uit en zweten als runderen. Af en toe moet je iets in en uit hun mond willen halen, in een hoek van de ring, maar voorts zijn het propere baasjes. Ik denk dat Amarylis stiekem wel een beetje houdt van zo'n kerels. Het ga je goed in India, en loop maar vaak aan in ons virtuele huis van pracht.

Alexander.

dinsdag 23 oktober 2007

Ik was in de keuken

Ik heb er de afwas gedaan. Dat vond ik prettig. Niemand was er om mij te storen. Ik was alleen. Ik had muziek opgezet. Ik heb meegezongen. Ik ben een goede zanger. En een podiumbeestje. Zonder weerga. Ken je die uitdrukking? Ik wel! Maar uitleggen wat ze precies betekent dat is moeilijk. Wat is een pleonasme? U vraagt het zich kennelijk soms ook wel eens af. Wel, ik kan daar op antwoorden. Een pleonasme is een constructie waarbij je een woord gebruikt dat door een ander woord in de zin overbodig wordt gemaakt. "Witte sneeuw" is zo'n voorbeeld. Sneeuw is altijd wit. Mijn papa zegde dat hij wel eens zwarte sneeuw gezien heeft. Maar ik moest dat figuurlijk nemen. Ik heb dat figuurlijk genomen. Reken maar. Ja, reken maar. Neem nu 4856932 gedeeld door 14268. Daar komt toch al gauw een zakrekenmachine aan te pas. Of een gsm waarmee je zulke moeilijke quotiënten kan berekenen. Geen sinecure hoor. Kennen jullie dat woord, 'sinecure'? Dat is Latijn. Sine betekent 'zonder', cure is 'zorg'. 'Zonder zorgen' dus. En dat wordt dus gebruikt als 'niet zonder zorgen'. Zo, nu kunnen jullie weer pseudo-intellectuelen imponeren in een conversatie naar keuze. 'Naar keuze' doet me altijd aan Chinees denken. Een nummer bestellen, weetjewel. "Den 53 en de 57, astemblief! Ja, da's om mee te nemen!" Persoonlijk heb ik dat nog nooit gedaan. En wat ik ook nog nooit gedaan heb is bungeespringen. Guy, uit de eerste reeks van "De Mol" destijds durfde niet bungeespringen. Hij hield voet bij stuk en daarom dachten mensen dat hij de Mol was. Fout gedacht. Magda was de Mol. Later zijn Magda en Guy een koppel gaan vormen. Echt waar. Het is leuk om een blogbericht te kunnen beëindigen met zo'n goed nieuws, en met een zin waarin er een trema gebruikt wordt dat daar misschien helemaal niet hoeft te staan.

Alexxx, die liever Kjell geheten had.

zaterdag 20 oktober 2007

Toch wel een Oppendorp Classic

Eenzame flikken




S.

Binnenskamers

Ik zou alles wat ik weet over A. willen opschrijven, maar dat ga ik niet doen, dat zou serieuze repercussies hebben op middellange termijn.

Nee, mijn vingers die ijskoud zijn, da's iets anders. Ik heb vanmorgen gefietst en toen heb ik ze opgelopen. Alsmede tevens ook een ijskoude neus. De temperaturen zijn laag, moet u tellen. Een en ander houdt verband met elkaar.

Ik resideer niet aan de zonnige zijde van Ons Oppendorppaleis en zodoende is het hier stoken geblazen dat het een aard is! Ik heb de verwarming gemakshalve op 7 gezet - extreem hé! - en nu kan ik stilaan het ritske van mijn coltrui omlaag schuiven.

Maar mijn neusje is nog steeds koud hoor, vergis je niet! En mijn vingertjes!
En wat ik allemaal over A. zou moeten vertellen blijft voorlopig ook maar binnenskamers.

Ali

donderdag 18 oktober 2007

En

we hebben ons tenminste nog in de fak kunnen amuseren.
Amusez-vous les femmes, maar wij weten wel beter

En

Denk maar niet dat ik ooit nog naar de kerk ga!



Arno

PZ Silo

Wij leven in een dorp. Oppendorp denk je ? Neen, Leuven: Leuven is een dorp.
Wij leven in een klein dorp, een klein, klein dorp. Een innieminie kutdorp.
Als ik naar de bakker ga, word ik nog vriendelijk begroet.
Ha die Joris, zeggen ze dan.
Ik heet niet Joris, maar dat is even naast de kwestie.
In een dorp kent iedereen iedereen en ontmoeten de dorpelingen elkaar elke zondag,
tijdens de religieuze dienst, zij het hindoeisme of katholicisme.
Maar, om eventuele repercussies te vermijden, laten we toch maar zeggen dat we elke week naar de
moskee gaan.
En elke kerk heeft zijn parochiezaal. Bij ons is dat Silo, de voormalige graanopslagplaats van het beekje,
dat van leuven naar la malinois vaart.
Elke misdienst wordt bij ons opgefleurd door een vrolijk stel vijftigplussers van het vrouwelijk geslacht.
Bij tijd en stond staan ze ook wel eens in voor het verkopen van tickets tijdens menig jamboree of mosselfeest.
In dit specifiek geval gaat het over Moodclub. wz
Dan staat een mens een halfuur te wachten, om dan van zo'n kankerjodin te horen dat het al na 12 uur is en we aldus
niet kunnen rekenen op een gereduceerde prijs.

Hoe verwachten deze onverlaten dat wij onze toekomstige eega's ontmoeten ? Leuven Kermis is al lang gedaan!
7 euro voor een feestje in de parochiezaal is belachelijk. Dat enkele kotbewoners hier op kot zich laten ompraten
voor dit soort wanpraktijken is ... teleurstellend, op zijn minst.
Ja, eva en anje, het gaat over jullie (let vooral ook op het feit dat ik weiger jullie namen met een hoofdletter te schrijven) .
7 euro voor een fuif in een graanopslagplaats is hetzelfde als 100 euro betalen voor een hoer in Brussel-Noord .

Mijn klacht gaat dan vooral ook uit naar schepen van stedenbouw Dirk Robeets, die er toch gemakkelijk kon voor zorgen dat de parochiezaal van meerdere ingangen voorzien zou zijn en wij aldus niet uren en uren hadden moeten aanschuiven.
U weze bedankt! Ik weet op wie ik moet stemmen (vlaams belang!)

Steven

Tussentijdse stand van zaken: bedankt!

Bedankt voor alle warme reacties op onze berichtjes.
Dat doet deugd.
Het is enig om onze meest intieme avonturen met jullie te mogen delen.
We hebben daar heel veel aan.

Ik hoop dat jullie allemaal naarstig blijven lezen,
want het beste moet nog komen.

Hebt u uw RSS-feed trouwens al geïnstalleerd, hier-o?
Zeker doen!
U zal het zich niet, om het met een lelijk woord te zeggen, berouwen.

Nogmaals bedankt voor de leuke respons die we via persoonlijke mails dagelijks mogen ontvangen en al die lieve mailers zou ik meteen ook willen zeggen dat het niet verboden is om gewoon op de berichtjes zelf te reageren.
Onze inbox raakt nu namelijk wel erg snel vol met al die lovende epistels van jullie, die toch al gauw elk een kilobyte of 20 in beslag nemen.

Een laatste maal bedankt voor de lieve reacties.
Tot gauw.

Ale.xxx

woensdag 17 oktober 2007

De ochtenden

Het is momenteel kwart voor zeven. Ik heb ontbeten, ben aangekleed, mijn tanden zijn gepoetst, en ja, zelfs mijn les is gekend. Nu rest me slechts nog een uur en een kwartier wachten alvorens ik naar school kan vertrekken. Dus waar is het fout gegaan? Welnu, ik ben een uur vroeger opgestaan om mijn les voor te bereiden. Nooit doen kinderen! Nooit een uur incalculeren voor iets wat slechts een kwartier duurt! Je zal je het voor de rest van je leven beklagen!

Maar om toch nog iets positiefs bij te brengen aan deze mooie wereld in deze vroege uurtjes heb ik nog dit voor jullie:



Geef toe, veel beter wordt zo'n wallpaper niet.

En wat dacht je dan hier van?



Wat is ze toch mooi hé, ons Joanna.

Nu bon,

Slaperige groeten,

Arno

dinsdag 16 oktober 2007

het beste van melige talentshows

for your listening pleasure, please disregard whatever David Hasselhof is doing.
Jesus, wa ne lamme zak





Ac, Steven en Arno

Mercikes

Gelle zijt echt bijna zo lief als den damo himself.

P.S.: wanneer gaan Anje en Eva is posten? Nu is het precies alsof hier enkel ketten zitten ofzo, terwijl da totaal ni is. En ik ondertusse maar wijvemuziek posten om te compensere.

Tsjaukes,

Arno

Oei #1

Oei fok,
ik had nie gezien da de Pieter al die clip erop had gezet.
Nu had ik da nog is gedaan in Arno zij bericht.
Ja soit hé, dan kijkte maar twee keere.

Ali
Hoihoi Arno!

Omdat je het zo vriendelijk vroeg:
het filmpje dat je op de blog wilde zetten.


En verder: het was een fijne dag. Al was het nu ook weer niet zo'n fijne dag waarvan je zegt: "jochei!!! wat een fijne dag was het vandaag!" Maar hij viel dus wel mee, en wie weet wat de avond nog brengt? Hopelijk veel joleit.

Daaaaaaag!

Pieter

maandag 15 oktober 2007

Voor wie het nog niet wist:



Well, I held you like a lover, happy hands, and your elbow in the appropriate place. And we ignored our others, happy plans for that delicate look upon your face. And our bodies moved and hardened, hurting parts of your garden, with no room for a pardon in a place where no one knows what we have done.

Do you cum together ever with him? And is he dark enough? Enough to see your light? Do you brush your teeth before you kiss? Do you miss my smell? And is he bold enough to take you on? Do you feel like you belong? Does he drive you wild? Or just mildly free? What about me?

Well you held me like a lover, sweaty hands, and my foot in the appropriate place. And we used cushions to cover happy glands, and the mild issue of our disgrace. And our minds pressed and guarded, while our flesh disregarded the lack of space for the light-hearted in this boom that beats our drum.

And I know I make you cry. And I know sometimes you want to die. But do you really feel alive without me? If so: be free. If not: leave him for me, before one of us has accidental babies. For we are through.

Do you cum together ever with him? And is he dark enough? Enough to see your light? Do you brush your teeth before you kiss? Do you miss my snout? And is he bold enough to take you on? And do you feel like you belong? Does he drive you wild? Or just mildly free? What about me? What about me?


Ik wou eigenlijk zo ne youtube link doen ofzo maar ik kost da ni, dus als iemand da kan aanpassen dan zou da zalig zijn.

Veel emotie,

Arno

Vieruurtje

Pff, ik heb effe geen zin meer om te leven!!!!
Iedereen is zo kei druk en al en ik ben zo totaal nie druk en al!

Ik ga dan zo zitte mokke ma ik weet ook wel dat da geen zin heeft.
Ik zet dan zo kei luid muziek op ofzo.

Ik heb zo gedacht om mij zo keihard te gaan verdiepen in poëzie.
Ik heb al eens keihard gezocht naar de zin van het leven, ma ik vond die toen nie en ik was dan te lui om onder de tafel te zoeke!

Altijd als ik zo iets wil doen is iedereen daar zo tegen.
Da is zó nie plezant.

Ik wil ook eesn positieve respons hebbe!

Pff, 'kga ne koek ete fzo.

AlXAndR

zondag 14 oktober 2007

Stormvogels Haasrode

Wij zijn gisteren naar een quiz geweest.
We zijn met de fiets gegaan, maar dat was kweni oe moeilijk, want
dat was ver en we zagen niet waar we zaten enzo. Vincent was het traagst, want hij had iets aan zijn fiets ofzo :p :p !!!
Vinnie is een jongetje dat we kennen van op basiscursus (Still miss you all!!!!!! xxxx)
Maar uiteindelijk zijn we er toch geraakt hoor.
Het was wel veel bevolkt, de quiz echt.
En daar konden we dan broodjes kopen, maar die waren innieminie en kosten 1 geel bonneke. Dus moest ik kiezen tussen 1 cola of een broodje.
Pieter die heeft een bier gedronken, maar dat lust ik niet. Misschien later wel.

Van de vragen wist ik niet veel, ik ben helemaal niet goed in vragen beantwoorden ofzo, maar kvind dat wel kweni oe chique as ge dat kunt ofzo. Alé, hoe zou ik nu moeten weten wie El Goor is ??
We waren eiegnlijk gewoon gekomen omdat Mark De Man daar zou zijn, maar die was daar helemaal niet, maar we waren dat al snel vergeten toen we de knotsgekke filmpjes van pinanti is pinanti zagen.
Voor de rest weet ik ni veel wat te zeggen .... loveya..

ciaoo, byekes, xxxx !!!!!!!!!!!!!!!!

Steven

Over liefde en bier

Gaylords,
laat me jullie dit vertellen:
als je er ooit over nadenkt om naar de karaoké te gaan, onthou dan dit:
karaoké laat zich op eenzelfde manier uitspreken als de veelgehoorde kreet in marginale cafés, luidende "Cara? Oké!", waarmee dan gedoeld wordt op het welbevinden van het slechte en daarom ook zeer terecht spotgoedkope Cara Pilsbier.

Want, Cara Pilsbier, meine Freunde, dat vind ik nu toch wel echt het toppunt van wansmaak! Je zou er als het ware een grapje over kunnen verzinnen in de trant van "'t Is groen en het plakt op de muur! Kermit de sticker!".

Hoe zou dat grapje dan luiden?
Een pogong, euh, poging:
"'t Is goedkoop en het smaakt naar pis! Cara Pils!"
Niet grappig?
Goed, deze dan:
"'t Is groen en het smaakt naar pis! Cara Pils!"
Iedereen kan vaststellen dat Cara Pils niet groen is.
"'t Is pis en het smaakt naar preut! Cara Pils!"
Bwah...

Om tot mijn punt te komen, lieve lezer: met Cara Pils kan je onmogelijk lachen. Schijtbier en kutvolk dat het zuipt. Nee, dan de karaoké, ik heb daar op "ne zatten avond" mijn huidige vriendin leren kennen. Conny zong van Whitney Houston en ik was op slag verkocht. Later die avond zou ik zelf nog Eros Ramazotti naar de kroon stoten. Wist ik toen veel dat Conny zo geil als een hond wordt als ze Italiaans hoort...een godsgeschenk.

Ali Ramazzotti,
en xxx-jes van Conny.

vrijdag 12 oktober 2007

Re: Arno in da house!

Hey, Ar.

Ik beken. Ik heb wel eens aan jouw koeken gezeten. Ze zijn ook zo lekker. Doet me er trouwens aan denken dat ik wel zin heb in nog eentje.

Ali

Papa, mama, ik was homo vannamiddag


Vandaag ontdekte ik dat ik homo was. Tijdens het één uur journaal werd ik geil van Wim De Vilder. Hij zat daar in een hemd, maar ik zag 'm in zijn strakke zwarte t-shirt. Hij had het hoofd van een Griekse atleet. Ikzelf had stijve tepels.

Mijn homoseksualiteit ontplooide zich even later een tweede keer toen ik op straat een mooi jongetje zag voorbijlopen. De knaap kan niet ouder dan elf zijn geweest, toch wist hij me aan de grond te nagelen met zijn fonkelende ogen. Erotische gedachten waren me op dat moment niet vreemd, al wil ik daarover niet in detail treden. Het is de maand van de blogpolitie.

Een derde keer werd ik verliefd, ongeveer een driekwartier geleden. Dat gebeurde in de keuken toen ik naar een poster keek. De zwarte haren van Gabriel Rios deden me zwijmelen, ik wilde zijn dikke, exotische lippen beroeren met mijn tong.

Doch, toen kwam er iemand de trap af en was het uit met de homofilie. Ik bezwoer mezelf in stilte nooit meer op een jongen verliefd te worden, of toch zeker niet drie keer op één enkele namiddag.

Ja, het was me het namiddagje wel.

Jullie Alexander.

donderdag 11 oktober 2007

Cry me a river Vs Axelle Red Vs het metrumloos sonnet

En nu beweer je dat je eenzaam bent,
Terwijl je nooit eerder huilen moest.
Wel, wees gerust, het went,
Eens al je tranen zijn opgehoest.

En nu zeg je dat je niet slapen kan,
Nu ik echt wel slapen moet.
Maar wees gerust, niet slapen is goed,
Als het je eens doet nadenken dan.

En nu klaag je over wat je hen benijd,
Zij die noch vrees nog koude kennen.
Nochtans was je net nog ingewijd
In de kunst nachtmerries weg te jennen.

En nu? Ben je vrij in je eenzaamheid?
En nu, nu ben ik je nog steeds niet kwijt.


Arno

Eddie

Piet, langs deze weg deel ik je mede dat Eddie niet meer is.
Althans, niet bij ons.
Ook hij heeft andere oorden opgezocht.

Steven.

Zurich was de eerste grote stad ik zag

Toen ik de prozaÏsche, bedompte atmosfeer van mijn geboortestreek achter me had gelaten, maakte ik grote wiekslagen, in een gevoel van extase en vrijheid.
Ik mag in mijn leven misschien nu en dan tekortgekomen zijn, de eigenaardige, dweperige lust van de jeugd heb ik met volle, onvermengde teugen genoten.
Genietend drink ik de volle bekers van de jeugd diep uit en proef het edelste geluk van de jeugd, een mannelijk blijmoedige, zuivere vriendschap, door en door.
In mijn fraaiste jogging en een grote kist vol boeken en andere bezittingen kwam ik aan, klaar om mij een stuk van de wereld te veroveren.
Drie prachtige jaren zal ik dezelfde tochtige mansarde, waar ik een ver uitzicht heb en studeer, bewonen.

Ik zag menigten ijverige mensen naar hun werk gaan, truttige migrantendochters die naar het Minimiemeninstituut
strompelen, studenten die boemelen, deftige burgers die hun rijtoer maken. De modieuze, elegante vrouwen van de Leuvense bourgeoisie vind ik net pauwen in hun hoenderhok.
Ik twijfelde er niet aan dat ik helemaal de juiste man ben om dit drukke stadsleven grondig te leren kennen en
er later zelf nog eens een vaste plaats in te vinden.

Benevens al deze zaken, kreeg ik ook kompanie van een bende schuinsmarcheerders, die er onverwijld op prat gingen zeer schuins te marcheren, maar feitelijk slechts de generaal achter zijn edele stierenrug van allerlei wansmakelijkheden betichten.
Stennis werd er weinig gemaakt.
Eén van hen bracht me weleens op de hoogte van dingen. Op een dag zei hij: "Ik heb gisteren juffrouw Stiers ontmoet. We hadden haar eigenlijk onlangs al moeten bezoeken. Ga dus mee! Je hebt toch een schoon onderlijveken? Want daar let ze op."
Mijn onderlijveken was schoon en samen gingen we naar juffrouw Stiers, ik met enige innerlijke weerstand want de vrijgevochten, wat studentikoze relaties van de schuinsmacheerders hadden me nooit erg aangestaan.
De mannen deden tamelijk onbeschaafd: nu eens grof, dan ironisch. De vrouwen daarentegen waren praktisch-nuchter, verstandig en gehaaid, en nergens een spoor van het hen met een bovenaardse glans omstralende waas waarin ik de vrouwen wenste te zien en vereren.




(Steven)

Cause you're a fox and I'm a shmug

No news, that's good news. Some more's gonna break. Yeah, things change, I've been changing every day. It's peaceful, the pitch-black, when the last light on goes out. I'm stranded in my bed, so I think about the bad luck, the bad blood, that may have come between two good souls. That's one hell of an offering.

So take these gifts that have been given. Yes, we ended up with an alphabet, but some words are too broad to define. Now the whole world is waking up, a ribbon cut for the opening. Yeah, we all knew that day would arrive.

Up all night, all upset. Outside's growing light. No breakfast, just not much of an appetite. So be cool, and believe in the things you haven't learned. Cause you've lost, and it's gone, but it will return.

And now it's all layed out ahead of you, and maps have murdered the mystery, are you still too shy to describe? And now the whole world is waking up, a ribbon cut for the opening. Yes, finally the day has arrived.

So receive, and rejoice. Fill your hands with something tangible, and fly your love like a flag. And destroy the desire for that which isn't possible, and accept what you get with a smile.

1973 was een mooi jaar

For you and me and all those other stylish motherfuckers out there: here's Mr. Tom Waits

woensdag 10 oktober 2007

Arno In Da House!

Nu ik officieel voor de tweede keer permanent verbannen ben van mijn ex-ex-forum, zal ik hier mijn toevlucht moeten zoeken. Ik ben, moest je het nog niet weten, Arno (asl: 20, man, Oppendorp), de, naar mijn bescheiden mening, sympathiekste dorpsbewoner (oftewel dorpsrukker, naar de woorden van andere medebewoners) en toevallig ook de onovertroffen kampioen in het opstellen van grammaticaal, edoch correcte te lang uitgesponnen zinnen over weinig interessants.

Deze introductie was, gok ik, toch even nodig om tot de essentie van de zaak te komen:

Wie heeft er stiekem van mijn pick-ups zitten snoepen?

Tot de volgende blogging,

Arno, Nootje, Noot, Noor, Bollenius, Nora, en dergelijke meer

dinsdag 9 oktober 2007

Bous

De moderne voetbalfabrikant kent weinig blijdschap. De grootste afzetmarkt wordt voornamelijk gedomineerd door negers die bananenbladeren bundelen om zich de nieuwe Beli Moumouni Dagano te kunnen wanen. Als er dan eens een gerenommeerd trainer de loftrompet steekt over één hunner telgen - een Eric Gerets die kraait van plezier als de Adidas Teamgeist zijn wreef streelt , zum Beispiel -, richten de ogen van de sector zich vol nijd en ongeloof naar de gelukkige producent van de week.
Voor dit hoogst exquis en charmant volkje bericht ik hier.

U heeft het al in de smiezen: het overkwam me ook. De Select Team Ball, of zoals een rechtgeaarde Oppendorp het hoort te zeggen : "Bous" , heeft me in zijn macht. Bolvormig zoals een bal wel vaker is, een 368 gram bij geboorte, heeft Bous vooral zijn eigen karaktertje. Met de sportieve flair van een doorsnee Noord-Afrikaanse derde generatie immigrant en het lijzige agressieve taaltje van Tariq, Nadir en Issidr van de Blauwputgang laat hij niemand onberoerd.
Zijn welvingen hebben reeds menig buitenkantjes-voet getoucheerd in de korte periode sinds zijn verwelkoming in Oppendorpgang 2.

Maar de wereld kent net zoals malafide buurmannen die er met trapleuningen vandoor gaan en voetbalfabrikanten die hun marketingminutes of fame nog kennen moeten, ook fucken bedriegers, die schijnbaar dolverheugd zijn met een rol als object van mening kwartiertjes "Negen Maanden" , maar als puntje bij paaltje komt, het restantje Noord-Afrikaans bloed van de schapenblaas weer boven laten drijven en bij de tweede de beste aangelegenheid de biezen pakken, op zoek naar fortuin via de daken van ons aller buurtbewoners.

ik wou dat ik idiomen als "alla!" of "bygones be bygones" over mijn lippen kreeg, maar het lukt me niet.
ik laat je vallen Bous, of beter gezegd : liggen.

Steven,
een misnoegd duiveltjestrainer.

maandag 8 oktober 2007

Sport is tof en 't kan best in Leuven

Hey rukkers!

Terwijl jullie naar jullie mama aan 't telefoneren waren, ben ik gaan joggen. Jaja! Joggen.
"Zo laat nog!? " hoor ik jullie roepen. Jaja, zo laat nog. Voor sport is het nooit te laat. En om te stoppen met roken ook niet trouwens. Er zijn er hier een paar die van dat standpunt maar eens akte moeten nemen.

En waar ik dan ga joggen? Wel - en eigenlijk moet ik mezelf even corrigeren, ik jóg niet, ik loop echt wel - dat is hier net over de grens in het bebouwde Leuven. Daar trek ik dan langs de Ring naar de Vaart, waar ik dan twee keer rond loop, - Silo, die contreien, u bent ook jong en cool - en dan weer terug naar de veilige ankerplaats. Sport is kickin' en dat besef ik elke keer opnieuw als ik natbezweet aan het uitstretchen ga.


Hierbij voeg ik een foto van een koppel sportieve meiden, zodat jullie misschien ook de smaak te pakken krijgen. En het is, last but not least, natuurlijk ook niet verboden om met mij mee te komen lopen. Daartoe kan je contact opnemen door bijvoorbeeld op onderstaand bericht te reageren. Anje en Eva zullen ook geregeld van de partij zijn en ook Steven overweegt een jogske te wagen. Kortom, er zal hier nog zwaar in het rood worden gegaan.

Tot binnenkort
en tegen alle Limburgse meisjes van achttien zou ik willen zeggen: zuip je in coma op die eerste faculteitscantus!

Cheers!
Alexander

Welkom bezoekers van Oppendorp


Welkom in Oppendorp!
Dé place to be voor alle mooie, intelligente, sportieve , populaire, getalenteerde, grappige en gewoonweg erg toffe peeps!

Wij gaan er hier samen een gewéldig kot- en blogjaartje van maken en jij, jij, jij én jij mogen daar getuige van zijn ;) Op gezette tijdstippen zullen we jullie gelukkig maken met een nieuwtje, een leuke anekdote of nog een ander blogwaardig feit uit ons Oppendorpbelevenissenboek. Pieter, Steven en Anje, Eva, Arno en Alexander: allemaal zullen we regelmatig onze duit in het spreekwoordelijke blogzakje doen. U weze alvast gewaarschuwd ;)

That's it for now, folks!
Wij gaan zuipen als de beesten, want wij zijn studentikoos!
Santé et à la prochaine!

Pieter en Alexander