Als er de volgende keer dat ik naar de fakbar Letteren ga weer West-Vlamingen zijn die één voor één 'over d'haege' springen, luidkeels elkaar aanmoedigend, dan ga ik mij toch zo'n buzzer moeten aanschaffen. Dat is zo'n machientje en als je daarop duwt produceert dat een heel hoog gepiep dat wij niet horen, maar honden wel.
Grey's Anatomy was trouwens weer vetstrak. Wisten jullie al dat ik daar naar keek? Natuurlijk, ik ben een miet en studeer verpleegkunde, naar wat zou ik anders kijken? Deze keer (ik ben mee met Amerika, niet met 5TV) heeft er iemand zijn eigen voet afgezaagd met een kettingzaag! En de halfzus van Meredith (ik vergeet haar naam altijd want altijd als ze in beeld is schakelen een hoop lichaamsfuncties zich uit) was dus weer kei knap. En schattig, met haar staartjes. Maar het belangrijkste is dat den Alex eindelijk nog eens van de grond is gegaan, en dan nog wel met die über-geile Rebecca, want die jongen die verdient dat.
En dan als afsluiter nog een heel mooie set lyrics van de in Oppendorp alomgehate Connor Oberst (behalve door mij dan, want Connor schrijft dingen op een manier die wij niet kunnen):
Laura, are you still living there, on your estate of sorrow? You used to leave it occasionally, but now you don't even bother to ride that commuter train, west to Chicago, to stroll through the greenery, in the park, past the statues. How their eyes seemed to follow you like a hated addiction, their beauty carved out of absolutes you could never claim, or even envision.
Laura, you were the saddest song in the shape of a woman. Yeah, I thought you were beautiful, but I wept with your movements. But I hope that you're laughing now from that place on the carpet, where we shared a sleeping bag, in your sister's appartement. Oh, how she would worry so. You know, I was just a stranger. But she asked me to care for you, yes she did, and I went and betrayed her. But did you know we're in high demand, Laura, us people who suffer? Because we don't take to argueing, and we're quick to surrender.
Well, I think I would call tonight, if I still had your number. Your thoughts have always laid close to mine. We were both skipping supper. But you should never be embarrased by your trouble with living. Cause it's the ones with the sorest throats, Laura, who have done the most singing.
Everybody: Lalalalalala! Lalalalalala! Lalalalalalalalalala la lalalala!
Cheers,
Connor en Arnnor
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten