Veel mensen hebben vaak problemen met mijn gedrag. En dan leg ik ze uit waarom ik me zo gedraag en dat het allemaal nog vele erger zou kunnen als ik mezelf nog minder onder controle had. Maar mensen vergeten dat na een dag, en dan komen de problemen weer vanzelf opsteken. En ik kan niet mezelf blijven herhalen, daar heb ik teveel trots voor. En terecht. Want er zijn ook mensen die nooit een probleem hebben met mijn gedrag, die gewoon toezien en voelen en begrijpen. Het soort mensen van wie je weet: 'Kijk, die heeft mij onvoorwaardelijk graag.' Het soort mensen dat je best niet laat gaan, maar ook best niet te veel lastig valt, uit vrees dat het tij wel eens zou kunnen keren.
Maar ik kan die eerste mensen ook niets kwalijk nemen, op termijn dan, want ik weet dat zij mijn problemen gewoon even ziek zijn als ikzelf.
Een prettige nacht nog,
Arno
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten